کد مطلب:36575 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121

تجربه دیگر عارفان از «غیرت باری» است، یعنی، بنده ای را از جایی به بعد نامحرم محسوب كردن و طرد نمودن:

شاه را غیرت بود بر هر كه او
بو گزیند بعد از آن كه دید رو

غیرت حق بر مثل گندم بود
كاه خرمن غیرت مردم بود

[صفحه 100]

اصل غیرتها بدانید از اله
آن خلقان فرع حق بی اشتباه

(مثنوی، دفتر اول، ابیات 1773 -1775)

حافظ از كسانی است كه این تجربه را خوب می شناسد:

برق غیرت چو چنین می جهد از مكمن غیب
تو بفرما كه من سوخته خرمن چه كنم

(دیوان حافظ، غزل 345)

یا

بهوش باش كه هنگام باد استغنا
هزار خرمن طاعت به نیم جو ننهند

(دیوان حافظ، غزل 201)

صفحه 100.